Er waaide een fris windje over Wanneperveen, maar dat was niet bepalend. Gorredijk vond het doel snel, Oranje Zwart zocht er wat langer naar. De omstandigheden waren prima. Het veld lag er netjes bij, het publiek bleef hoopvol en de scheidsrechter was op tijd. In deze klasse al een succes.

VV Gorredijk moest het doen zonder vier vaste krachten: Jelson en Bouke door een blessure, Fimme op vakantie en Ferre is geschorst. Toch stond er een elftal dat er zin in had. In het nieuwe uittenue, waarover de meningen verschillen. Volgens sommigen stijlvol strak en volgens anderen ideaal om vliegtuigen te seinen.

De wedstrijd begint

De eerste tien minuten hield Oranje Zwart dapper stand. Een aanval over links, een hoekschop, een gemiste voorzet. Er zat muziek in bij Gorredijk, al klonk het meer als blokfluitles dan als orkest.

Daarna kwam er schot in de wedstrijd. In de 13e minuut was het raak. Via Gerben en Euan rondde Jeffrey koel af, 0 tegen 1. Nog geen kwartier later was het weer prijs. Na wat gepingpong voor het doel werkte Gerben de bal binnen, 0 tegen 2. Sil schoot in de 31e minuut de 0 tegen 3 tegen de touwen. Daarna ging het snel. Thijs prikte even later de 0 tegen 4 binnen na een vlotte combinatie.

Oranje Zwart probeerde de storm te trotseren, maar Gorredijk combineerde vlot en hield het tempo hoog.

Tweede helft. Lars met scherp, Gorredijk met precisie

Na rust gooide de trainer het om. Lars naar de spits, Gerben centraal. De eerste aanval. Doelpunt. Tenminste, dat dacht iedereen, behalve de grensrechter. Buitenspel, zei die. Onzin, zei Lars, ik stond gewoon ambitieus diep.

Even later revancheerde hij zich en schoot in de 48e minuut wel raak, 0 tegen 5. Gorredijk voerde de druk op. Een razendsnelle aanval via Jesmer leidde tot een kopbal die werd gekeerd, maar de rebound was voor Jeffrey, die zijn tweede van de middag maakte, 0 tegen 6. En toen kwam de kers op de taart. Yens trakteerde het publiek op een prachtige Zidane draai, legde breed op Sil en die rondde beheerst af, 0 tegen 7.

Daarmee was de wedstrijd gespeeld. De rest was vooral voor de statistieken, het publiek en de anekdotes.

Sjack’s one man show

Het hoogtepunt van de middag kwam niet van een doelpunt, maar van Sjack. Kappen. Draaien. Nog eens kappen. Nog eens draaien, alsof hij Messi in eigen persoon was. En dan schieten. Of nou ja, proberen. De bal bleef keurig liggen, Sjack niet. Langs de lijn gierde het publiek van het lachen. Kunstgras had hem gered, mompelde iemand droog.

Even later schoot hij nog hoog over, waarop de trainer vriendelijk maar resoluut besloot. Genoeg kunst voor vandaag. Sjack eruit, Jeldert erin, eindelijk terug van zijn queeste naar de bal van vorige week, vermoedelijk nog altijd ergens in het weiland van Van der Sluis.

De laatste tien minuten kabbelden voorbij. Oranje Zwart vocht en bleef gaan. Gorredijk hield het rustig en speelde het volwassen uit.

Toen de scheidsrechter affloot, was er geen discussie over de uitslag. 0 tegen 7. Een stand die pijn kan doen op papier, maar in de kantine verandert in anekdote. Want daar, tussen de dampende bierglazen en de cynische grapjes, ligt de charme van het amateurvoetbal. Geen VAR, geen miljoenen, geen mediatraining. Alleen mannen die zondags hun voeten vuilmaken en daarna samen bier drinken op iets wat misschien geen succes was, maar wel een verhaal.

Volgende week wacht Olyphia, een ploeg die bekend staat om haar strijdlust.

Zondag 14.00 uur
Sportpark Kortezwaag

Ikke