Laatste kans, laatste thuiswedstrijd, laatste hoop…

Het decor kon niet mooier zijn: zonnetje, spelersescorte, ballenjongens en -meiden, en een sportieve erehaag voor kersvers kampioen GRC Groningen.
Maar achter de glimlach schuilde bij Gorredijk een bittere waarheid: dit was de laatste strohalm om degradatie te voorkomen.

ALLES OF NIETS !!!

Publiek? Dat viel wat tegen. Blijkbaar verkozen velen de clash Heerenveen-Feyenoord boven deze degradatie-thriller. Begrijpelijk, maar pijnlijk. De verslaggever zelf zat er wél gewoon bij – offer gebracht, notitieblokje in de aanslag.

Vliegende start en vroege domper
Gorredijk schoot uit de startblokken. Al in minuut 1 een hoekschop, inzet van de lijn gehaald. “Het zou toch niet…?” dacht het thuispubliek hoopvol.
GRC antwoordde met een slap schotje, maar in minuut 8 was het raak. Een vrije trap die precies ging waar hij niet mocht – de korte hoek. 0-1. Oei.
Het werd erger. Minuut 19: hoekschop GRC, de verdediging van Gorredijk leek even aan het dagdromen, en hup – bal in het netje. 0-2. Geen wekker nodig vandaag, maar nog niet wakker.
Minuut 23: cadeautje van de verdediging, GRC zegt netjes ‘dankjewel’ en 0-3 stond op het bord.

“Wordt dit een slachtpartij?” vroeg men zich langs de lijn af. De spelers deden echter alles wat ze konden. Aanvallender dan vorige weken, geen vijfmansmuur achterin, maar toch: de bal wilde er niet in. Schoten van Siedrik en anderen gingen rakelings naast, over of tegen een onwillige keeper.

Minuut 30: een lange bal, onze keeper twijfelt, GRC twijfelt niet – 0-4. De tegenstander dacht daarna: ‘Genoeg voor vandaag’. De voet ging van het gaspedaal. Gorredijk kreeg zowaar ruimte, maar miste óf trof een keeper die zijn foutjes eigenhandig oploste. Zelfs vlak voor rust, toen er eentje in het net had kunnen (en moeten) liggen – buitenspel.

Tweede helft: eretreffer en strijdlust

Drie wissels bij rust: Siedrik, Matthijs en Fimme eruit, Yens, Johan en Jacco erin. Frisse benen en nieuwe energie. GRC trapte weer af, raakte direct de paal via een hoekschop – gelukkig geen goal.

Gorredijk zette aan. Minuut 60: eindelijk beloning. Jacco, net binnen de lijnen, ramde de 1-4 binnen. Geen vreugde-explosie, maar een stevige vuist in de lucht. Ze léven nog!

Jacco kreeg meteen weer een kans in minuut 66, maar de keeper stond in de weg. De hoop groeide, vooral na een stevige wisselronde met Jeffrey eruit en Jelson erin. Jesmer schoof door naar voren.
Lars voorkwam een tweede Gorredijkse treffer met een blok waar hij trots op mag zijn – alsof hij speelde voor GRC…

In minuut 79 leek zelfs een terugspeelbal van GRC in eigen goal te eindigen, maar de bal werd ternauwernood gered. Daarna begon GRC ineens weer te voetballen. Even opschakelen en hup – paniek bij Gorredijk. Gelukkig liep het goed af.
Minuut 81: Sil eruit, Thijs erin. En jawel, eerste balcontact van Thijs: hoekschop Gorredijk, bam 2-4. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Helaas bleef het daarbij. In minuut 89 nog één laatste aanval, maar de inzet was te slap – alsof zelfs de bal dacht: “Laten we het hier maar bij laten.”

Na het fluitsignaal
De eindstand 2-4 voelt zwaar. Waar hoop was, bleef teleurstelling over. En terwijl er een paar weken geleden nog hoop was dat de derby tegen Jubbega tot het verleden behoorde, ziet het er nu naar uit dat we volgend seizoen gewoon weer ouderwets twee keer tegen ze mogen. Alleen dan een niveautje lager.

Volgende week: Annen uit. Laatste kans op een lach.
Of zoals het spreekwoord luidt: gewogen en te licht bevonden.

Ikke